Հինգշաբթի, 13 Օգոստոսի 2015 18:29

Արմինֆո.Երևանի Կ.Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրն ուղղակի վաճառքի ձևով անհայտ` «ՆՏԱԱ» ՍՊԸ-ին օտարելու 30 մլն.դոլար արժեքն առնվազն 50% ցածր է այդ հրաշալի և բազմաֆունկցիոնալ մեգակառույցի իրական շուկայական արժեքից: ԱրմԻնֆո գործակալության թղթակցի հետ զրույցում նման կարծիք է արտահայտել անշարժ գույքի գծով մի մասնագետ, ցանկանալով մնալ անհայտ: Նրա խոսքով, եթե անցյալ տարի անկախ փորձագիտոթյունը, ի դեմս «Բեստ Ռեալթի» գնահատող ընկերության, համալիրի գույքը գնահատեց 45 մլն.դոլար, ապա հաշվի առնելով համալիրի ճարտարապետա-մ,շակութային «գուդվիլը», այդ շինության արդարացի արժեքի նվազագույնը մշաձողը պետք է կազմեր մոտ 52-50 մլն.դոլար:

Ըստ փորձագետի, գնորդի նկատմամբ նման «զեղչը» կարելի է բացատրել կամ երկրի ճգնաժամային բյուջեն շտապ համալրելու անհրաժեշտությամբ, կամ, ինչն ավելի հավանական է, փաստը դիտարկել որոշակի ներքին համաձայնությունների տեսանկյունով: Վերջին վարկածի օգտին է խոսում թեկուզ այն հանգամանքը, որ գնորդ ընկերությունը`«ՆՏԱԱ» ՍՊԸ-ն ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ` կասկածելի մի անձ, որը Հայաստանի պետռեգիստրում գրանցվել է բոլորովին վերջերս: Այսինքն, հսկայական մասնագիտացված համալիրը վաճառվեց մի ընկերության, որը գոյոթյուն ունի միայն թղթի վրա, և , բնական է, չունի նման նախագծերի կառավարման որևէ փորձ: Ընդ որում, չնայած պաշտոնական հայտարարություններում ասվում է բազմամիլիոն ներդրումների մասին, բայց չի ասվում գլխավորը` գործարքի գլխավոր շահառուի անունը: Փորձագետը գտնում է, որ նման պայմանագրերի Հայաստանը շատ անգամներ է բախվել, երբ առաջին անգամ կապի ողջ համակարգը վաճառվեց անհայտ մի ընկերության, կամ երբ վաճառվեցին «Նաիրիտի» բաժնետոմսերը: Այս վարկածը հաստատում է նաև այն հանգամանքը, որ որպես ՄՀՀ նոր սեփականատեր է հանդես գալիս մեկ ֆիզիկական անձ` Արմեն Զավենի Գևորգյանը: Ընդ որում, այդ քաղաքացու անունը չկա նաև Հայաստանի ընտրողների ցանկում, և միայն կարելի է ենթադրել, որ քաղաքացիությունը նույնպես գրանցվել է ընկերության գրանցմանը զուգահեռ: Ավելին, 30 մլն.դոլար, իսկ հետագայում` 100 մլն.դոլար ներդրումներ կատարող այդ մարդուն փոքրիկ Հայաստանում ոչ ոք չի ճանաչում, եթե, իհարկե, նա հայկական «Կորեյկոն» չէ:

Այսպես թե այնպես, ինչպես գտնում է զրուցակիցը, Հայաստանը կրկին ոտքը դնում է «փոցխի վրա», որպես ներդրող ներգրավելով այնպիսի կառույցների, որոնք ոչ մի ձևով չեն ավելացնում երկրի ներդրումային համբավը: «Հնարավոր է, որ ամեն ինչ այնքան էլ վատ չէ, որ խոստացված 100 մլն.դոլարի ներդրումները լինեն իրական և բոլոր հարցերը ժամանակի ընթացքում վերանան: Բայց դա միայն հնարավոր է»,-նշել է զրուցակիցը: