Արմինֆո. Մեր էլիտաները պարտավոր էին 30 տարվա կտրվածքով մտածել այն մասին, որ Հայաստանն ու Արցախը անվտանգության միասնական համակարգ են, այդ թվում ՝ տնտեսական, և ձգտեին պահպանել ռազմաքաղաքական պարիտետը՝ ընդհուպ մինչև ծախսեր ։ Նման կարծիք է հայտնել տնտեսագետ Ատոմ Մարգարյանը՝ ապրիլի 17-ին «Նոր պրոյեկտ. Տնտեսական ալիք» նախաձեռնության «Անվտանգություն եւ տնտեսական զարգացում» թեմայով քննարկման ժամանակ:
Նա ուշադրություն է հրավիրել այն հանգամանքի վրա, որ 2020 թվականի սեպտեմբերի դրությամբ, 90-ականների կեսերից սկսած, Ադրբեջանը պաշտպանական ոլորտի վրա ծախսել է շուրջ 27 մլրդ դոլար, մինչդեռ, Հայաստանը՝ 6-7 մլրդ դոլար։
«Այո, իհարկե, կարելի է ասել, որ մենք զեղչով սպառազինություն ենք ձեռք բերել, հղում կատարել ռազմակայանի առկայությանը։ Բայց այստեղ հետեւությունը մեկն է. մենք չենք հետևել պարիտետին: Մեր թշնամի երկիրը գնացել է իր օրակարգի հետևից, իսկ մենք միայն ստեղծել էինք տնտեսական համակարգ, որը կարելի է մեկ բառով բնութագրել՝ առեւտրավաշխառուական կապիտալիզմի համակարգ", - ընդգծել է տնտեսագետը։
Մարգարյանն ընդգծել է, որ Հայաստանի տնտեսության և անվտանգության խնդիրների լուծումը գտնվում է միասնական ինստիտուցիոնալ հարթությունում: Մասնավորապես, փորձագետը նշել է պատասխանատվության ինստիտուտի ինստիտուցիոնալացման անհրաժեշտությունը։ "Այսինքն, կառավարությունն ընտրվում է, հաստատվում, և ներկայացվում է ծրագիր, որը պետք է պարունակի քանակական ցուցիչներ։ Եվ երբ գալիս է խորհրդարանում ձեռք բերված արդյունքների համար հաշվետու լինելու պահը, օրենքը պետք է աշխատի հետևյալ կերպ. "չկարողացար՝ հեռացիր", - ասել է նա։
Միևնույն ժամանակ, Ատոմ Մարգարյանը զարգացման ռեսուրսների գեներացման համատեքստում կարևորել է կրթությունը, դաստիարակությունը և գիտելիքը, նշելով, որ պահանջարկը պետք է բխի իրական հատվածից: "Բայց ինչպե՞ս զարգացնել իրական հատվածը: Անհրաժեշտ է գործիքակազմ: Օրինակ, ես խոսել եմ հարկային քաղաքականության մասին, այն պետք է լինի տարբերակված", - ընդգծել է տնտեսագետը։
Նա հիշեցրել է, որ պետությունը հրաժարվել է եկամտահարկի պրոգրեսիվ սանդղակից, ինչը հանգեցրել է մի շարք խնդիրների։ Այդ առումով Մարգարյանը հարց է տվել, թե ինչու են գույքահարկը տարբերակել, թեև լուրջ արդյունքներ չկան, իսկ շահութահարկը չունի տարբերակված դրույքաչափեր: "Այն ոլորտները, որոնք զարգացման ռեսուրս են գեներացնում, ձևավորում են մեր ապագան, նույն դրույքաչափով են հարկվում, ինչպես, օրինակ, կարկանդակ, պոնչիկ արտադրողները", - դժգոհել է տնտեսագետը: