Վերլուծաբան. Հեռանկարում Հայաստանը կարող է փորձել ստանձնել եվրասիական ու եվրոպական տնտեսական տարածքների "ծայրակցման գոտու" դեր

Արմինֆո. Հեռանկարում Հայաստանը կարող է փորձել ստանձնել եվրասիական ու եվրոպական տնտեսական տարածքների "ծայրակցման գոտու" դեր։ Նման կարծիք է հայտնել ԷԲԴ ԱՀՀ միջերկրածովյան հետազոտությունների կենտրոնի վերլուծաբան, ԷԲԴ ԱՀՀ համաշխարհային ռազմական տնտեսության և ռազմավարության ինստիտուտի ասպիրանտ Տիգրան Մելոյանը։

Վերլուծաբանը նշել է, որ ընթացիկ համաշխարհային քաղաքական գործընթացները Ռուսաստանին և Հայաստանին ստիպել են վերանայել երկկողմ փոխգործակցության նկատմամբ մոտեցումները: Նրա խոսքով, Մոսկվան սկսել է ավելի մեծ ուշադրություն դարձնել տարածաշրջանային այլ խաղացողների՝ Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի հետ տնտեսական կապերի զարգացմանը, որոնց հետ կառուցողական հարաբերություններ է պահպանում,  իսկ Երեւանն առաջնահերթություն է տալիս անվտանգության ամուր երաշխիքների ստացմանը:

"Մոսկվան ու Երևանն այս փուլում դեռևս ոչինչ չունեն միմյանց առաջարկելու այնպիսի կարևոր հարցերի շուրջ, ինչպիսիք են քաղաքական լոյալությունն ու ռազմական աջակցությունը։ Աշխարհաքաղաքական տուրբուլենտությունը բացահայտել է Ռուսաստանի եւ Հայաստանի՝ փոխադարձ ակնկալիքներին համապատասխանելու ունակության խնդիրները, ինչի արդյունքում երկու երկրների հարաբերությունները լուրջ էրոզիայի են ենթարկվում", - ասվում էած է ՄԳՌԽ հրապարակած վերլուծական գրառման մեջ, որը նվիրված է ռուս-հայկական փոխգործակցությանն արդի փուլում:

Մելոյանը նկատել է, որ ի սկզբանե այն դիտվել է, առանձին վերցրած, ռազմաքաղաքական ոլորտում, սակայն "Հայաստանի Հանրապետության՝ Եվրոպական միությանը անդամակցության գործընթացի մեկնարկի մասին" օրինագծի ընդունումից հետո կա ռիսկ, որ այն կտարածվի երկկողմ հարաբերությունների ողջ համալիրի վրա:

Նրա խոսքով, դրա հետ մեկտեղ, նույնիսկ, ներկայիս ճգնաժամի պայմաններում Ռուսաստանի ներկայացուցիչները բազմիցս հայտարարել են այն մասին, որ շարունակում են Հայաստանին դիտարկել որպես դաշնակից Հարավային Կովկասում, ինչպես նաեւ՝ այն մասին, որ տրամադրված են Երեւանի հետ կառուցողական երկխոսության:

"Երկու երկրների փոխգործակցության վերբեռնման համար, առաջին հերթին, անհրաժեշտ է սկսել վստահության վերականգնումից։ Դա որոշիչ գործոն է և պակասող տարր արդի ռուս-հայկական հարաբերություններում, առանց որի կողմերը կպահպանեն թերահավատության բաժինը միմյանց գործողությունների նկատմամբ", - կարծում է վերլուծաբանը։

Սակայն, ըստ նրա, Ռուսաստանի և Հայաստանի հարաբերությունները նախկին մակարդակին վերադարձնելու համար բավարար չէ միայն Մոսկվայի ցանկությունն ու հնարավորությունները. պահանջվում են ընդառաջ քայլեր Երևանի կողմից:

Մելոյանը վստահ է, որ Ռուսաստանի և Արևմուտքի դիմակայության պայմաններում Հայաստանի մշտական մանևրումը խոչընդոտում է առկա կապերի համալիր վերաբեռնմանը:

"Որոշակի պահի Երևանը կարող է հայտնվել մի իրավիճակում, երբ պետք է ընտրել, թե որ հետագծով գնալ այսուհետեւ։ Հայաստանի միաժամանակյա անդամակցությունը ԵԱՏՄ-ին և ԵՄ-ին, ինչպես նաև Երևանի ռազմաքաղաքական փոխգործակցության ընդլայնումն Արևմուտքի հետ, որի նպատակը Ռուսաստանի ռազմավարական պարտությունն է, տեխնիկապես անհնար  և անընդունելի է Մոսկվայի համար։ Չի բացառվում, որ հեռանկարում հարավկովկասյան հանրապետության համար հնարավորությունների պատուհան կբացվի, և Հայաստանը կկարողանա փորձել ստանձնել եվրասիական ու եվրոպական տնտեսական տարածքների " ծայրակցման գոտու" դեր: Ընթացիկ միջազգային իրողություններում նման տարբերակ հնարավոր չէ", - հավելել է փորձագետը։

Մինչդեռ, ինչպես շարունակել է նա, ինչպիսին էլ լինի քաղաքական ֆոնը, անփոփոխ է այն, որ Հայաստանը Ռուսաստանի կարեւոր դաշնակիցն է տարածաշրջանում։ "Երկու կողմերն էլ տարիներ շարունակ իրավապայմանագրային հիմքեր են դրել ամենատարբեր բնագավառներում։ Այդ ամենն անհրաժեշտ է ոչ միայն պահպանել և բազմապատկել, այլև հարմարեցնել փոփոխվող միջազգային իրադրությանը։ Երկու երկրների դաշնակցային հարաբերությունների նոր համալրումը պետք է համապատասխանի միջազգային իրողություններին և փոխադարձ ակնկալիքներին", - ամփոփել է Մելոյանը: